Kino we Wrocławiu (strona 4)

Uznawany za jedno z arcydzieł niemieckiego ekspresjonizmu „Gabinet doktora Caligari” to film, który na trwałe wpisał się w historię kina grozy. Opowieść o tajemniczym hipnotyzerze, doktorze Caligarim i jego somnambulu Cezarze, który ponoć dokonuje zbrodni we śnie, do dziś fascynuje swoją niepokojącą atmosferą, zdeformowaną scenografią i sugestywnym stylem wizualnym. To także metafora niepewności i lęków epoki powojennej. Podczas specjalnego pokazu to klasyczne dzieło kina niemego zyska nowy, wyjątkowy wymiar – muzykę na żywo wykona Jozef van Wissem, holenderski kompozytor, lutnista i gitarzysta. Artysta ponownie odwiedzi Wrocław, by zaprezentować swój najnowszy projekt. Wcześniej tworzył muzykę na żywo do takich filmów jak „Nosferatu – symfonia grozy” (1922) F. W. Murnaua, „Upadek domu Usherów” czy „Zmęczona śmierć”. Wissem jest znany ze współpracy z Jimem Jarmuschem– wspólnie nagrali cztery albumy, a za ścieżkę dźwiękową do filmu „Tylko kochankowie przeżyją” (2013) został wyróżniony Cannes Soundtrack Award. W swoich kompozycjach kreuje ponadczasowy, mroczny i intensywny wszechświat, który doskonale rezonuje z ekspresjonistyczną estetyką filmu Wienego.

W każdy czwartek serdecznie zapraszamy do Odra Centrum na wyjątkowe projekcje filmowe z cyklu „Odrzańskie opowieści”. To okazja, by zanurzyć się w historie związane z rzeką, która od wieków inspiruje i łączy ludzi. To wyjątkowa podróż w głąb kultury i przyrody regionu, która pozwala spojrzeć na rzekę z zupełnie nowej perspektywy. Ciekawe dokumenty i fabuły na długo pozostaną w pamięci. Nie może Cię zabraknąć, jeśli chcesz doświadczyć magii kina w otoczeniu rzeki. Wstęp na wszystkie projekcje jest bezpłatny. Spotykamy się w każdy czwartek. Wstęp na wszystkie projekcje jest bezpłatny. Projekt jest finansowany ze środków Gminy Wrocław www.wroclaw.pl Pełny repertuar dostępny jest na naszej stronie - zapraszamy serdecznie.

Drugi semestr Akademii Kina Światowego prowadzi przez najważniejsze formacje i przełomy XX-XXI wieku. Od klasycznego Hollywood i amerykańskiego kina gangsterskiego lat 30., przez noir i jego współczesne rewizje, po erotykę kina przedkodeksowego - uczestniczki i uczestnicy kursu będą badać, jak reguły reprezentacji kształtowały styl i narrację. W drugiej części prześledzą ruchy odnowy języka filmowego: nowy neorealizm, różne odsłony Nowych Fal, modernizm i neomodernizm, koncepcję trzeciego kina, współczesne przemiany gatunków oraz dokument. To semestr dla osób, które chcą myśleć o kinie systemowo i transnarodowo. Zajęcia wracają już od 7 października i niezmiennie odbywać się będą we wtorki: wykłady rozpoczynają się o 17.00, seanse o 18.30. Możecie dołączyć na cały semestr albo wybrać pojedyncze pokazy. W tym wypadku każda ścieżka prowadzi do odkrywania nowych perspektyw filmowej historii.

Wracamy do źródeł. Od 8 października zapraszamy Was na pierwszy semestr Akademii Kina Polskiego – projektu edukacyjnego, który otworzy przed Wami całą panoramę historii rodzimej kinematografii, od niemego Zewu Morza po współczesną Idę. Spotykamy się w każdą środę: wykłady rozpoczynają się o 17.00, a seanse o 18.30. Akademia Kina Polskiego to nowy-stary projekt Narodowego Centrum Kultury Filmowej realizowany we współpracy ze Stowarzyszeniem Nowe Horyzonty. Nowy, bo zainaugurowany dziś w tegorocznym sezonie repertuarowym, i stary, bo powracający do tradycji edukacyjnych, które obecne są w naszym kinie od lat. Czeka Was roczny kurs historii polskiego filmu, a już teraz odsłaniamy karty: dwanaście spotkań pierwszego semestru, łączących wykład, projekcję i dyskusję. Pierwszy semestr zostanie ułożony w duchu rozmowy między epokami. Obok siebie pojawią się filmy przedwojenne i współczesne, klasyka Polskiej Szkoły i kino transformacyjne, dramaty historyczne i dystopijne science fiction, dzieła reżyserskich gigantów i krótkie formy eksperymentalne. Myślimy o Akademii jak o dwusemestralnym laboratorium porównań. Będziemy łączyć tytuły w pary poza chronologią, aby wydobyć rozmowę, którą polskie kino prowadzi samo ze sobą: między przedwojenną wrażliwością a dzisiejszym językiem, między klasyką a formami krótkimi. Taki układ otworzy ścieżki interpretacji i uczyni przegląd bardziej przystępnym, proponując widzom żywą sieć odniesień i nawiązań.